VOOR WIE
Wensmama’s/mama’s (to be), hun partner en/of kind(je)
Voorbeelden
Wat ik zoal aan gebeurtenissen en ervaringen/belevingen voorbij zie komen in de praktijk:
Prille zwangerschap (tot 12 wk.)
Gewenst maar niet gepland
Angst voor de reactie: (Al)weer zwanger?
Stress als er sprake is van bloedingen
(Stil) verdriet: Het mocht niet zo zijn
Had ik maar… Wat als…
Voor sommigen blijft het bij een wens
Tweede/derde trimester
Misselijkheid die aanhoudt
Groot verdriet na een moeilijk besluit
Meer temperament t.g.v. alle hormonen
Spannende momenten: Is het gezond? Ligt het goed?
Onzekerheid over de toekomst
Veel te regelen met een lijf dat minder belastbaar is
Tegen je grenzen aanlopen; de frustratietolerantie voorbij
Naderende bevalling
In spanning het begin afwachten
Angst voor de pijn en twijfel of je het wel (aan)kan
Niet kunnen ophouden met piekeren
(Extra) controles in het ziekenhuis
Switch of plans door een medische indicatie
Er (steeds meer) tegenop zien
En dan ineens geen hartslag meer…
Geboorte
Vroeggeboorte/later dan verwacht
Paniek: Waar blijft de verloskundige
Langdurig/amper te bevatten zo snel
Toch naar het ziekenhuis: uit je cocon
Frustratie als het niet vorderen wil
Niet bij mama maar in de couveuse
Onzekerheid door complicaties
Pas na uren weer samen, allebei zo moe…
Kraamperiode en/of daarna
Geen connectie voelen met je kindje
Zorgen om (borst)voedingsproblemen
Stress over de gewichtsontwikkeling van de baby
Behoefte aan rust, maar de baby slaapt niet
Als je het je anders had voorgesteld
Baby blues of toch een postnatale depressie?
Peutertijd e.v.
Veel behoefte hebben aan fysiek contact/ weerstand bij aanraking
Moeite hebben met afscheid nemen; mama niet kunnen loslaten
Er niet tegen kunnen om begrensd te worden
Grote paniek bij haren wassen/onder water moeten gaan bij zwemles
Moeite hebben om aan het werk te gaan/tot afronding te komen
Overtuigd zijn iets niet (zelf) te kunnen
Situaties opzoeken die gevaarlijk zijn; ‘living on the edge’
Zelf willen bepalen; boos worden als dit niet kan
Niet kunnen verdragen van strakke kleding/iets om het hoofd
Moeite hebben met eten en drinken/ willen overeten
Als het anders gaat dan gedacht, kan je daar bepaalde emoties/gevoelens aan overhouden.
Het kan zijn dat je kinderwens niet in vervulling wordt gebracht. Je raakt niet zwanger en na lange tijd proberen, sta je voor de keuze om hier wel of niet hulp bij te gaan zoeken. Alsof de situatie niet al lastig genoeg is, kan de ene partner hier anders in staan dan de andere. Dit kan voor spanningen binnen de relatie zorgen. Maar ook de evt. vervolgstap zal spanningen met zich mee kunnen brengen: zal het nu gaan lukken?
Het kan ook zijn dat een zwangerschap uitmondt in een miskraam. Of dat je om bepaalde redenen besluit om je zwangerschap af te breken. Moeilijkere beslissingen zijn bijna niet denkbaar.
Het kan ook zijn dat je zwangerschap bepaalde complicaties met zich meebrengt of dat de bevalling zich eerder aandient. Waardoor je angstig kan zijn t.o.v. je eigen gezondheid of de gezondheid van je (ongeboren) kindje.
Of dat de bevalling een ander verloop heeft dan verwacht.
Maar het kan ook zijn dat de verloskundige of gynaecoloog spreekt van een ‘perfecte bevalling’ terwijl jij (of je partner) deze heel anders hebt ervaren.
Een bevalling kan naast een mooie ervaring ook een negatieve ervaring zijn, waar je een vervelend gevoel bij hebt als je er naderhand aan denkt.
Daar sta je niet alleen in: Bijna 1 op de 4 vrouwen die voor het eerst een kind krijgen, houdt een negatief gevoel aan haar bevalling over. Net als 1 op de 8 vrouwen die een tweede of derde kind krijgen.
Na de bevalling krijgt een groot percentage van de moeders te maken met de zgn. kraamtranen – de ‘baby blues’ – en de aanpassingsfase (ook wel ‘moederrouw’ genoemd).
Voor de duur van de baby blues staat een maximum van 2 weken. De aanpassingsfase kan enkele weken tot maanden duren. Je maakt dan een rouwproces door, als (gezonde) reactie op de veranderingen die de komst van je kindje met zich meebrengt. Maar:
Blijf je piekeren of last houden van sombere of andere negatieve gedachten?
Heb je angsten die je (steeds meer) in de greep houden en je belemmeren om ook van de mooie dingen die er zijn te genieten?
Voel je geen moedergevoel of verbinding met je kindje?
Heb je last van beangstigende beelden/gedachten die zich aan je opdringen aangaande je baby of jezelf of
Voel je je continue gespannen dan wel depressief?
Dan is het raadzaam om hulp te zoeken.
De partner
Ook voor de partner kan een bevalling een ingrijpende dan wel traumatische ervaring zijn geweest.
En ook partners kunnen met bovenstaande aanpassingsfase te maken krijgen, waardoor genieten tijdelijk moeilijker kan zijn. Ze kunnen het gevoel hebben dat ze zichzelf en de richting in hun leven kwijt zijn. Daarnaast kunnen ze de eerste weken – maanden na de bevalling het gevoel hebben dat ze hun vriendin/vrouw wat kwijt zijn, doordat voor haar alleen de baby nog maar lijkt te tellen. Verder kunnen ze zich ook verwijderd voelen van hun vrienden. Ze kunnen terugverlangen naar hun oude leven en zich tegelijk schuldig voelen “want ik zou nu gelukkig moeten zijn.”
Ik ben er ook voor de partners voor wie het nodig/gewenst is.
Voel je welkom om contact met me op te nemen voor een gratis – en geheel vrijblijvend – adviesgesprek.
Ik ben er niet alleen voor (aanstaande) mama’s, maar ook voor vrouwen met een nog niet vervulde kinderwens en/of vrouwen die te maken hebben (gehad) met een verlies – een miskraam, buitenbaarmoederlijke zwangerschap, zwangerschapsafbreking, stille baby, baby die na de geboorte is komen te overlijden, alleengeboren tweeling/meerling – en niet weten hoe verder te gaan hierna.
Omdat elk kind ertoe doet. Ook het kind dat zo gewenst is.
“Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist”
(Manu Keirse)
Ik ben opgeleid tot perinataal counselor, wat het mogelijk maakt om (aanstaande) mama’s, die kampen met psychische klachten waarvoor de standaardbegeleiding van de verloskundige, gynaecoloog of huisarts niet toereikend is, te begeleiden.
Hierbij valt te denken aan een peri-/postnatale depressie, bipolaire-, angst- of dwangstoornissen, post partum psychose, PTSS, maar ook bijv. moederrouw en belemmerende overtuigingen (“ik ben geen goede moeder”) en negatieve gevoelens (zoals het gevoel van falen na een bevalling die uitmondde in een keizersnede)/ervaringen die ze hebben opgedaan tijdens de vorige zwangerschap, bevalling of in de periode daarna, die nu bijv. perinatale stress of angst in de hand kunnen helpen.
Daarnaast ben ik er voor mama’s (to be) die aangaande hun zwangerschap, bevalling of invulling van het ouderschap vragen, twijfels en onzekerheden hebben, willen weten hoe zorg te dragen voor (een goe)de ontwikkeling van hun kind(je) en/of bewuste(re) keuzes willen maken maar niet weten hoe te beginnen en waaraan te denken.
Die vragen, twijfels en onzekerheden kunnen bijv. gaan over waar ze met hun baby/kind tegenaan lopen (veel huilen, slecht slapen, woedeaanvallen, ‘extreme’ verlegenheid of verlatingsangst, etc.) of voortkomen uit het feit dat ze zoekende dan wel onzeker zijn w.b. de vormgeving van het ouderschap. Maar deze kunnen ook te maken hebben met het niet adequaat kunnen verwerken van het uitblijven van een zwangerschap, en de gevolgen daarvan.
Al deze vrouwen zijn van harte welkom in mijn praktijk.
Zoals gezegd kan het echter ook zijn dat de partner van deze vrouw begeleiding nodig heeft of dat ze samen met haar partner begeleiding wenst te krijgen. Ook dat behoort tot de mogelijkheden.
Als de wolk niet roze is
Niet alle vrouwen kunnen genieten van de zwangerschap en/of hun baby. En hoewel de meeste ouders blij zijn met de komst van hun kind, zitten niet alle vaders en moeders na de geboorte hiervan op een roze wolk.
Iets dat vaker voorkomt, maar waar niet zo vaak over gepraat wordt. Waardoor ze denken dat ze de enige zijn. Wat niet waar is. In tegendeel. Ik heb een blog geschreven over mijn twijfels of ik na de geboorte van mijn oudste aan een postnatale depressie leed: De wolk die niet roze maar grijs was.